Dominik Puk – visibilium et invisibilium

https://youtu.be/4uxIqCwyg7s?t=6


„Visibilium et Invisibilium” to intermedialny spektakl dźwiękowy skomponowany przez Dominika Puka.
Serdecznie zapraszamy na premierę tej wyjątkowej kompozycji, której dokonamy wraz z Poznańską Orkiestrą Laptopową – Lambda Ensemble!
11 listopada 2022, godz. 19:00
Centrum Kultury Zamek w Poznaniu
Sala Wielka
wykonawcy:
Trans-for-Matha Ensemble:
Anita Kander-Marchewka – flet
Natalia Kok – obój
Adam Knobel – klarnet basowy
Mateusz Wrzosek – saksofon barytonowy
Irmina Stasiak – kontrafagot
Paulina Chudzyńska – waltornia
Rafał Wołos – puzon
Sandra Mika – perkusja
Karolina Kocik – harfa
Jakub Czerski – fortepian
Ryszard Lubieniecki – akordeon
Piotr Kosarga – skrzypce I
Agata Doszczak – skrzypce II
Julia Polowczyk-Janocha – altówka
Martyna Słojewska – wiolonczela
Piotr Cienkowski – kontrabas
Lambda Ensemble (Poznańska Orkiestra Laptopowa):
Julia Bartczak
Joanna Czarny
Wiktor Górski
Joachim Kaszuba
Wojciech Kaszuba
Miłosz Kędra
Anna Konstantynowicz
Laura Slebioda
Justyna Tobera
Wiktor Zawistowski
Justyna Tobera – ruch
Michał Janocha – dyrygent




Od kompozytora:
„Ukryte złożoności rządzą procesem słuchania muzyki.
Od lat fascynuje mnie ta właściwość wyobraźni ludzkiej, by „spojrzeniem umysłu z dziwną szybkością” na obiekt, „chwytać” go w ten sposób, że widzi się nie tylko jego sens i właściwości fizyczne czy praktyczne, ale także dostrzega się jego podobieństwo
do własnych doświadczeń psychofizycznych (sonicznych, kinetycznych, sensorycznych, toku myśli i in.
Pomysł spektaklu wychodzi właśnie z tego momentu – gdy ruch dźwięków, zarówno instrumentów akustycznych jak i elektronicznych, spotyka się z gestami światła, gestami projekcji wideo, gestami ruchowymi wykonawców, słowem, znaczeniem, kontekstem…
a operowanie prędkościami owych warstw, ich „spotkaniami”
i „rozejściami” pozwala się przyglądać z różnych perspektyw złożonościom kontekstów i jakości procesów muzycznych.
Ujawniając złożoności zmian ciśnienia powietrza (wypowiadanego słowa, impulsowego dźwięku klasku w dłonie, czy zapalanej zapałki) dzięki aparaturze Schlierena otrzymujemy precyzyjny wizualny obraz, jak dźwięk powstaje, oraz jak wygląda. To daje szerokie spektrum możliwości dalszych tłumaczeń, wyobrażeń, zestawień, które tworzą tkankę mojego spektaklu dźwiękowego.
Tylko… jak daleko rozchodzą się fale na wodzie?”


Mikołaj Pochylski – konsultacje ws wykorzystania Schlieren Optics


Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego


Partnerzy:
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
SMEAMuz Poznań

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *